[Asait groet u.]

Fragment uit de groepschannelling die Asait gaf op 26 mei 2004.

Wat kunnen Lichtwerkers doen als ze moeten werken in een buurt die belastend is voor hen? (Lastige buren)

Alvast beslissingen nemen. Elke daad, elke reflex zoals u weet, start vanuit het innerlijk. Niet voor niets is daar de wetmatigheid van non-toeval. Het is geen toeval dat men in de buurt van zulke buren terecht geraakt. En lessen gaan nooit, zoals u weet, in één richting. Men leert altijd van elkaar. Want door het spiegeleffect kan de patroonvorming actie-reactie zodanig opgeheven worden, dat diegene die beslissingen neemt, verder kan doorgroeien.

Deze vraag is echter niet eenduidig te beantwoorden. Er zijn vele mogelijkheden tot keuze.

Ten eerste hangt de keuze af van het bewustzijn van diegene die last heeft, die last ervaart. Is deze geïncarneerde in het bereik gekomen van het bewustzijn van transformatie, met een grotere kracht dan de persoonlijkheidskracht? Heeft hij zijn kracht al versmolten met sommige delen van de Hiërarchieën? Heeft hij zijn kracht al versmolten met de vereenvoudigingskracht en de transformatiekracht van het Licht? Dan kan hij kiezen, vrijelijk kiezen, ofwel te weten dat vertrouwen er steeds weer kan zijn, en deze persoon kan zich dan terugtrekken uit de woonst, wetend dat er altijd voor hem of haar zal gezorgd worden.

Maar elegant zou het zijn, in tijden waar het voor de entiteit mensheid van zulk groot belang is ervaring en experiment met elkaar te vermengen, dat de geïncarneerde die last ervaart, de woonst niet zou verlaten tot het laatste experiment, zij het kort of langdurig, uitgevoerd is geweest. Helpt dit niet, dan is toch alleszins het zaad geplant en kan de geïncarneerde in kwestie vertrekken. Hij zal dan ook signalen krijgen van de eigen ziel, die zodanig belast is dat het werk en zijn kwaliteit daarin niet meer fatsoenlijk kunnen doorgaan. Men neemt de beslissing dan te vertrekken.

Is men in het meesterschap van transformatieve Licht/Liefde-structuur bereikbaar voor alle mogelijkheden, dan zal men zijn ziel raadplegen, men zal het kosmische bewustzijn raadplegen, in meditatieve vorm natuurlijk, waar de stilte heerst, en waar de raad van de kosmische Geest kan gevolgd worden. Gehoord worden, en bijgevolg gevolgd worden, wat te doen tegenover de lastige buren, in welke geaardheid bepaalde constructies op te richten. Want spirituele technieken, daar valt ook wat voor te zeggen. Men hoort dan wat men kan doen, of men iets kan doen en wat men dan kan doen. Men kan dan naar de buren zenden wat zij nodig hebben. Zijn de lastige buren van zulke trilling dat de factor van ontvankelijkheid niet hoog genoeg trilt, dan zal men zeker de raad krijgen niets te doen, behalve misschien alweer zich terugtrekken. Men kan de raad krijgen alleszins de lastige buren permanent, hoe lang het ook duurt, in het hart van het pure witte Licht te zetten. Men vraagt dat dan aan de universele Geest. Men zal voorzichtig wezen dit zelf te doen. Want er is geweten wat er gebeurt wanneer een te sterk licht gezonden wordt: dit kan afkaatsen op het zwarte marmer van de lastigen. Dit licht wordt dan wel bewaard, maar wanneer de geïncarneerde het vanuit zijn eigen persoonlijke goodwill doet, of het vanuit lastigheid, tegenlastigheid verricht, dit licht sturen, dan gaat dit weerkaatste licht eventueel zich verspreiden en versplinteren en kan het een rimpeling, hoe kortstondig ook, teweegbrengen in het elektrisch-energetische aurasysteem van diegene die licht stuurt. Weest u dus voorzichtig. Men stuurt niet zomaar licht omdat het lastig is. Men gaat héél bedachtzaam te werk.

Men kan ook te horen krijgen - als men met de ogen en het hart van mededogen kijkt zal men dat al gezien hebben - dat de lastige buren op die plaats zijn omwille van het feit dat voor hen en in hen ook transformatieve of te transformeren dingen liggen. Meestal zal men merken dat lastige buren helemaal niet, ondanks het oppervlaktekijken, op de plaats zitten waar ze in feite thuishoren, wat het gemak, het comfort, de luxe ook zouden zeggen. Niet iedereen hoort in elke buurt thuis. De kosmos doet dat ook niet. De kosmos plaatst niet zomaar dingen ergens zoals het de kosmos uitkomt. De kosmos is ook zeer bedachtzaam wat het telkens weer scheppen van balans betreft.

De mens hoort dat dus ook te doen. En wanneer men in mededogen ziet dat bepaalde geïncarneerden in feite niet op hun plaats zitten (maar wat is hun plaats? Opgelet dus ook voor vooroordelen), dan zal men zijn persoonlijke mening opzijzetten wanneer men te voelen of te horen krijgt of het inzicht verkrijgt dat die mensen juist uitgerekend daar wonen en dat u juist uitgerekend daar woont waar u woont, omdat u het was, al in het begin der tijden, die op dat ogenblik, met zulk een lichtkracht, die u simpelweg deelt met de universele Geest en met de Hiërarchieën, deze niet op hun plaats horenden een activering kan geven waardoor hun situatie zo verandert, dat zij verhuizen.

Natuurlijk mag men zomaar iemand niet uit vrije wil van zijn plaats duwen. Dat is één der grofste beledigingen die er bestaan in het universum.

Maar men kan het doen nadat men gezien heeft dat die mensen niet op hun plaats zijn, daardoor zonder dat ze het zelf weten, ongelukkig zijn, maar daar even moesten zijn om hun lessen te leren. Soms is het helpen wegkomen een daad van liefde en erbarmen. Maar het hoofdthema bestaat er altijd uit,de hoofdwetmatigheid is: er kan, en dus bijgevolg mag er niemand zijn lessen voortijdig afgesneden of afgenomen worden. En, in het laatst en op zijn best, is diegene die last ervaart diegene die het meeste leert. Diegene die zeer veel last ervaart, die kan voor zichzelf zeggen dat hij zeer gevoelig is geworden en daar zeer dankbaar voor zijn. Niet door het lawaai, maar door het groeien. En op deze wijze kan men met een gerust hart zelf de woonst verlaten en vanuit het hart, de ziel van de buren danken.

Natuurlijk zijn er ook deze realiteiten van technieken die kunnen aangewend worden, zoals: dikke muren van puur lichtkristal. Men kan er sjamanen, magische sjamanen bijhalen. De sjamaan in kwestie zal dan zelf voelen of hij iets mag doen om te beginnen, of niet.

Maar meestal regelt het bewustzijn de zaken zo, dat toestanden kunnen culmineren tot het culminatiepunt waar juist, volgens de Wet en de stromingen van synchroniciteit, het zal blijken de tijd te zijn voor de ene ofwel voor de andere om te vertrekken. Dat loopt meestal synchroon. Dus: grote, werkelijke grote problematieken hoeven er niet bij gezocht te worden, zelfs niet wanneer de bewoning de titel draagt van eigendom. Op die manier leert men ook heel liefdevol en dankbaar met welke materie dan ook omgaan.

Bidden. Heel, heel, heel belangrijk middel. Bid om gezonden te krijgen, voor zichzelf en voor de buren. Er is in deze tijden (en dat gaat ook in golven) bij bijna niets zo belangrijk als de gebedskracht. Evenzeer de gebedshealing kan gebruikt worden voor hen, absoluut ja, die een onderlegde basis hebben ervaren en zijn doorgegaan van wat u kent als prana-healing. Dan gaat men langs de energie van het priesterschap, het planetaire priesterschap. Want wie is er mededogender dan de planetaire overste, de Christus? Men betrekke best altijd de Christus bij op te lossen problematieken, laat ons zeggen bij groeibewegingen dus. En dat is het fundament van de mogelijkheden.

[Ik groet.]