Asait groet U.

De God van de geschapen Kosmos was heel en één in Zich-Zelf. Maar Hij kende Zichzelf niet geheel en al. Daardoor, en door de opgedeelde staat van aspiratie Zich-Zelf te kennen, heeft Hij Zich-Zelf uitgeademd, dit om Zijn onderdelen te aanschouwen en te her-kennen.

De God van schepping was té vol van Zich-Zelf, om er greep en overzicht op te kunnen houden. Dus moest deze God Zichzelf ont-mantelen, om de on-eindige Liefde, die Hij on-danks Zich-Zelf was, te aanschouwen.

De Aspiratie is een Energie, een kosmische Energie tot beweging. Beweging brengt op-deling mee, zoals daarna terug heel-zijn. De God van schepping is dus een én heel, en daarbij binnen en buiten, ondanks Zich-Zelf, en dus, niet werkelijk egoisch, wel met een zekere tendens tot wat U narcisme zou noemen. Veroordeel daarom niet vormen van narcisme. Als ze gericht zijn op de aspiraties van zo volledig álles zijn, altijd en overal, is dit de manifestatie van het verlangen terug heel te zijn in de zowel geschapen als de niet-geschapen kosmos.

Wat is het verschil tussen zijn en niet-zijn: geen enkel!

Willen iets of iemand zijn, betekent afscheiding. Het niet-Zijn betekent daarom het alles-volledige Zijn, ook het Zijn van wat het ik-afgescheiden-egoische niet “kent”. God kent Zich-Zelf dus nog niet. Het verkennen van de mogelijkheden van de onderdelen is dus voor God interessant, om Hem tot zulke bewijzen in verdichte moleculaire stof te brengen, dat Hij zou ervaren, dat Zijn bewust scheppen uit liefdesdrang een natuurlijke zaak is.

De hoofdvraag die God Zich stelde was: “Ben Ik wel bekend met de verbinding die Mijn onderdelen in één-zijn vormen?” Dus God bezat uit aspiratie de natuurlijke energie van twijfel, dus twijfel aan Zijn functie van zijn héél-Zijn. Anders had Hij Zijn onderdelen niet uitgeademd.

God heeft geschapen ondanks een om Zich-Zelf. God Zélf was een experiment, dat de geschapen en de ongeschapen kosmos in leven heeft gehouden. De vraag of absolute Stasis een wetenschappelijke, wiskundige, esoterische, theologische realiteit is, is nog steeds levend. Want zelfs het ongeschapene is in beweging. Het punt van absolute stasis of niet-zijn bestaat zelfs in de Hoogste Bewustzijns- en niet-Bewustzijns-regio nog steeds.

God bestaat omdat Niet-Zijn er is. Het is nog steeds een vorm van Zijn, zelfs onstoffelijk. De nietgeschapen werkelijkheid heeft veel, zéér veel geleerd van de “onvolmaaktheid” van de God van Schepping. Het meest gedoofde Bewust-zijn is nog steeds een Bewust-zijn, want het bewust-zijn van het niet-zijn is niet onbewust in zich-zelf. Alles is in orde, omdat het genieten van een in atomaire verdichte vorm geen abnormaliteit is. Het hoort evenzeer in niet-schepping tot de mogelijkheids-calculaties, die evenzeer bestaan in de niet-geschapen kosmos. De niet-geschapen wereld zit vol mogelijkheden vanwege het feit, dat ook deze wereld uit Energie bestaat.

Nota: Elke vorm van aspiratieve, willende liefdes-eenheid is een begoocheling. Men IS al ÉÉN. Her-inner en WEES, ga terug naar IK BEN/IK BEN-NIET.