Een der hoogste goddelijke capaciteiten van de mens (ziel in incarnatie) is om, vanuit de diepte van het wezen (= ZIJN) verliefd te worden. Wat is verliefd zijn? Het is de grensoverschrijdende beweging ervaren, die alles ver-lief-t. Dit is het ware aspect van vrij-”laten” in al zijn aspecten. Lief-”hebben” is hetzelfde als de projectie liefhebben van het zelfde Goddelijke Zelf in de ander, “het” andere, het “anders” zijn, het “niet-gelijke”.

Verliefdheid kan zich dus op alles en allen neerzetten, en dit vanuit de natuurlijke goddelijke functie: God zelf is op alles en allen verliefd, dus op Zijn Eigen uitgeademde Inhoud. Daarom is zelfliefde de uitkomst, en de waarheid. Stel u voor: U bent verliefd op “iemand”. Waarop bent U verliefd? Op dat goddelijke aspect van het ander of de ander, dat de God in zichzelf nog niet heeft her-ontdekt, nog niet terug herinnerd. Dus is zelfliefde de ware liefde, de herinnering van het ware Zelf.

Verliefdheid is de sleutel van het spel van creatie. Het is de oercapaciteit van de God van Schepping. De capaciteit van de mens verliefd te worden op een voorwerp, een daad, een beweging, een beeld, een idee, een Impressie is dus normaal te noemen. Weet U waarom de verliefdheid van de mens zich uitstrekt tot alle bereiken, alle zonnestelsels, alle galaxieën, alle Hiërarchieën? Weet u waarom de mens verliefd kan zijn op de huisdieren, zoals het paard, de kat, de hond, en dergelijke? Dit is omdat alles één is en omdat de verbinding er is.

U zal zich afvragen, of het misschien niet oneerbiedig is, verliefd te worden op “hogere” of “lagere” wezens. Neen. Verliefdheid in zichzelf is de kracht van verbinding en herinnering dat alles Liefde is.

Daarom zeg ik U: schroom niet, verliefd te worden op een Meester, een hond, een ster, een zonsondergang, een boom, een Engel, uw broeder, uw zuster. In ware verliefdheid ligt overgave en niet-dwang, ligt het herkennen van verbonden zijn in unieke vorm, in– en aanvulling, in niet- meten. Het zogenaamde begeerte-aspect van verliefdheid dient U niet te verontrusten: ware verliefdheid herkent het andere aanvullende als glorieus, dus niet-bedreigend. Men zou dus kunnen zeggen, dat de “begeerte” tot heel zijn, heel worden met het uniek ZIJN van anderen de meest natuurlijk goddelijke Vorm is van de Bedoeling.

Verliefdheid kan dan de basis zijn van de natuurlijke bereidheid tot hechting aan wat verloren of vergeten was. Men schrome dus niet om verliefd, werkelijk verliefd te worden op alles wat U allen tot nu toe hogere waarden of wezens noemde. Het is de natuurlijke begeerte terug Heel en Een te worden. Slechts dan zal de begeerte van een discipel naar een Hogere blijken zichzelf met het Ego van de mens te verbinden, als daar niet de wens tot verliefdheid naar allen is, opdat allen zouden “verlieven” in het Hogere. De God van Schepping was dus inderdaad Diegene, die de capaciteit in Zich droeg tot ver-Liefd-heid. Hij bemint Zijn uitgeademde onderdelen tot het oneindige.

Verliefdheid is dus een pure goddelijke reflex. Verontrust U dus niet over de vraag van verliefdheid: in ware verliefdheid zit vrijheid, herkenning en vreugde.

Begeerte is die beweging die gebaseerd is op angst, het is dus de niet-her-kenning van het gevoelen van een-zijn.