(Uit de groepschannelling 10)

Asait en de Mededienaren groeten U van Harte. Alweer welkom op deze avond, laat de vragen maar opborrelen. Kunt u mij het verschil uitleggen tussen in woede ontsteken en oordelen. Ik zal een concreet voorbeeld geven: ik ben bijvoorbeeld woedend dat de Paus daar nog steeds zit te zieltogen. Ik vind dat daar al dertig jaar iemand anders had moeten zitten; met alle respect voor de mens in kwestie. Wanneer ben ik dan aan het oordelen en wanneer doe ik iets constructiefs met mijn woede.? Ik kan er soms niet aan uit als ik wantoestanden op de TV zie verschijnen, of lees of hoor. Wanneer ben ik hier aan het oordelen of wanneer zijn de gepaste woorden op zijn plaats?

Waarom zoudt u dat willen controleren? Vanwaar zou er een noodzaak bestaan dit in vakken te delen?

Als uw woede zelf gerechtvaardigd is, is het een oordeel, en een discipel zonder oordeel is een dom discipel.

Hoe weet u, als u geen oordeel heeft en voelt, of uw oordeel correct aanvoelt of niet? Maar wat u voelt is de woede van de Moeder. Als u soms denkt dat de Goddelijke Moeder niet woedend kan zijn dan vergist u zich.

Elke energie weerkaatst in de kosmos en weerspiegelt zich voor wie de capaciteit daartoe bezit. Waartoe echter in de persoonlijkheid zich kan keren is de woede; en allen hebben dit ervaren; de woede die voortspruit uit onmacht. Want kijk eens: u zal zich hier toch direct ter plekke naartoe begeven en de man van zijn troon heffen. Dit is tegen de vrije wil. Trouwens, de ziel van deze man heeft een zeer sterke persoonlijkheid, en die is nog aan het vechten; want dat heeft zij nog niet gedaan; in helderheid voor zichzelf, en naar de persoonlijkheid toe, de constatatie doorzenden dat voorbeelden van pijn en lijden niet meer kunnen op deze wereld, uit persoonlijke moed.

Heel dikwijls is persoonlijke moed persoonlijke macht, en de grens daartussen is zeer, zeer, zeer delicaat.

Maar daarom dient u zichzelf niet te zeggen dat u veroordeelt. U wenst de man toch het beste toe? U wenst de gemeenschap toch het beste toe? Wat is er dan mis met uw woede? Het is woede tegen onevenwicht. Leert u dus allen de zaken bij hun naam te noemen, en dat kan alleen via het voelen.

Woede is belangrijk omdat ze zichzelf kan ombuigen tot mededogen. Terwijl elk van u allen uw werk kan doen tegenover de christelijke gemeenschap; als het daarom zou gaan; en zonder onderscheid kan elk van u met elk van u allen omgaan. U allen bent paus op uw eigen manier. En dat is goed. Bekommert u dus niet om macht. De ziel van deze man heeft nog niet besloten het lichaam achterwege te laten en te verlaten, omdat de persoonlijkheid van de man nog iets te leren heeft. Wees mededogend en bidt voor hem. Er zijn andere machten altijd in evenwicht in de kosmos die zullen ingrijpen ten gepaste tijden. En één van de redenen waarom deze persoon de zaak rekt is omdat er een aaneensluiting dient te gebeuren tussen het oude tijdperk en het nieuwe. Want wie zou er in de plaats komen uit het circuit? Wees nuchter, denk na, en daar heeft u uw antwoord. En dit is geen oordeel. Het is een weten, het is een zien, het is een constateren en het is een goedvinden.

De kosmos regelt zaken zoals de kosmos ze wil regelen. En steeds is dat in harmonie.

Maar u mag uw oordeel hebben, elk van u allen. Het houdt de mens levend, het houdt de mens vurig. Het houdt de mens in evolutie.

Dit zijn dan de gedachten die konden medegedeeld worden. Blijft u allen zeer dicht bij uw persoonlijke engel. Blijft u allen zeer dicht bij de intergalactische helpende groepen, zoals de Hathors, zoals de Pleïaden, zoals het Ashtarcommando, zoals wie u maar wil. Het zal nodig zijn dat sommigen onder u gaan uitzwermen naar andere continenten. Wees niet in onzekerheid. Wees niet in controle. Maar blijf werken met de wet van onvoorwaardelijke overvloed.

Waar u ook bent, Wij zijn met u.

En in diep dankbare genegenheid en in eeuwige zalving tot in elke cel, groet en zegen Ik u.